Parwowiroza ciągle groźna

Panie Doktorze w zeszłym roku zdechł mi mój pies. Niestety zachorował na parwowirozę i mimo kilku wizyt u weterynarza nie udało się go wyleczyć. Miał 7 lat i wydawało mi się, że w tym wieku psy już nie zachorują na poważne choroby zakaźne. Lekarz do którego chodziłam uświadomił mi, że pies na parwowirozę, czy nosówkę może zachorować w każdym wieku dlatego należy go odpowiednio szczepić. Chcemy z mężem wziąć nowego psa, co należałoby zrobić, aby nie zachorował na parwowirozę. Judyta z Piły

Parwowiroza (dawniej nazywana „tyfusem psim”) jest chorobą wirusową psów o ciężkim do bardzo ciężkiego przebiegu. Chorują na nią głównie szczenięta, które nie wytworzyły jeszcze odporności czynnej dzięki szczepieniom lub psy dorosłe nieszczepione. Do zakażenia najczęściej dochodzi poprzez kontakt psa z materiałem zanieczyszczonym, np. kałem chorego zwierzęcia, gdzie wirus znajduje się w olbrzymich ilościach. Psy zwykle zarażają się w wyniku bezpośredniego kontaktu z chorym psem, ale nie jest on niezbędny, aby doszło do zakażenia. Kontakt pośredni z wirusem, np. w wyniku jego przyniesienia na obuwiu do domu, jest równie niebezpieczny. Należy pamiętać, że parwowirus jest wyjątkowo odporny na działanie czynników fizycznych i chemicznych, w tym powszechnie stosowanych środków do dezynfekcji i potrafi przetrwać w środowisku od kilku do kilkunastu miesięcy. Po kilku (najczęściej 5-7) lub kilkunastu dniach inkubacji dochodzi do pojawienia się pierwszych objawów choroby – wymiotów, do których w krótkim czasie dołącza się ostra biegunka, często z krwią. W początkowej fazie choroby obserwuje się gorączkę >40°C, potem temperatura może być nawet obniżona poniżej normy. Bardzo szybko dochodzi do odwodnienia zwierzęcia, a jeśli w porę nie zapewni się psu opieki weterynaryjnej, prowadzi to do zaburzeń wielonarządowych i w efekcie śmierci zwierzęcia. Przebieg choroby i rokowania pogarsza współistniejące zarobaczenie psa. Szybkie przyprowadzenie zwierzęcia (zwłaszcza szczenięcia) do lecznicy weterynaryjnej, przeprowadzenie diagnostyki celem rozpoznania choroby i wdrożenie intensywnej opieki lekarskiej to jedyna szansa na przeżycie dla psa. Podstawą zapobiegania parwowirozie są prawidłowo przeprowadzone szczepienia wieku szczenięcego i dbanie o profilaktykę w późniejszym wieku oraz przestrzeganie zasad bioasekuracji /kwarantanny/ dla szczeniąt, zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii, który opiekuje się naszym psem. W związku z licznymi zachorowaniami na terenie Polski mamy do czynienia ze stanem ciągłej epidemii. Ponieważ nowe ogniska choroby stale się pojawiają, coroczne wizyty profilaktyczne są szczególnie istotne dla naszego pupila. Właściciele zwierząt, których zwierzęta zachorowały na parwowirozę, nosówkę, czy inną śmiertelną chorobę zakaźną wiedzą, że należy szczepić psa przeciwko chorobą zakaźnym. Zdarza się, że niektórzy posiadacze psów, którzy do tej pory nie spotkali się z tymi chorobami bagatelizują problem i nie chcą szczepić swoich pociech. Między innymi dlatego ciągle mamy do czynienia z tymi chorobami, które nie powinny występować u naszych ulubieńców. Radziłbym nie oszczędzać na szczepieniach, które są podstawą zdrowia każdego zwierzęcia. Dlatego też należy przestrzegać terminów szczepień, należy szczepić szczepionkami najwyższej jakości i na wszystkie choroby, które mogą zagrozić naszym milusińskim.