NARKOZA U OPEROWANYCH ZWIERZĄT – JAK WYGLĄDA?
Podobnie jak ludzie, zwierzęta również wymagają znieczulenia ogólnego, czyli narkozy, podczas przeprowadzania zabiegów chirurgicznych. Dzięki narkozie zwierzę nie odczuwa bólu ani nie przeżywa stresu związanego z operacją. Narkoza weterynaryjna różni się jednak od tej stosowanej u ludzi.
Przed podaniem narkozy ważne jest przeprowadzenie dokładnej oceny stanu zdrowia pacjenta. To pozwala na uniknięcie powikłań wynikających z podawania środków znieczulających. Lekarz weterynarii bada zwierzę, sprawdza jego historię medyczną, wykonuje badania krwi oraz inne niezbędne testy diagnostyczne. Na tej podstawie weterynarz dobiera odpowiedni rodzaj i dawkę środków stosowanych do narkozy.
METODY STOSOWANE W NARKOZIE WETERYNARYJNEJ
W przypadku zwierząt można wyróżnić dwa główne sposoby stosowania narkozy — przez iniekcję lub wdychanie. Wybór metody znieczulenia zależy od wieku, rasy, stanu zdrowia zwierzęcia oraz rodzaju planowanego zabiegu.
Narkoza iniekcyjna polega na podaniu środków znieczulających dożylnie lub domięśniowo. Znieczulenie ogólne może być wprowadzone za pomocą krótkotrwałych lub długotrwałych środków znieczulających. Przykładem leku stosowanego w narkozie iniekcyjnej jest ketamina, która działa zarówno jako znieczulenie, jak i lek uspokajający.
Narkoza wziewna to metoda, w której zwierzę wdycha mieszaninę tlenu oraz środków anestetycznych. Do najczęściej stosowanych leków wziewnych należy izofluran, który szybko wprowadza zwierzę w stan narkozy. Narkoza wziewna jest szczególnie polecana dla zwierząt starszych, z problemami sercowymi lub nerwowymi.
RODZAJE STOSOWANYCH ŚRODKÓW ZNIECZULAJĄCYCH
W weterynarii stosuje się różnorodne leki anestetyczne, które mają za zadanie nie tylko wywołać stan narkozy u zwierzęcia, ale także uśmierzyć ból, zmniejszyć lęk czy zapobiec wymiotom. Wybór odpowiednich leków zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta oraz ewentualnych przeciwwskazań zdrowotnych. W przypadku zwierząt podczas zabiegów chirurgicznych stosuje się między innymi leki uspokajające (np. acepromazyna), opioidy (np. morfina, fentanyl), benzodiazepiny (np. diazepam) czy leki z grupy barbituranów (np. tiopental).
